بيماري سيليكوزيس از جمله قديمي ترين بيماريهاي ريوي شغلي ميباشد كه در اثر مواجهه با گردوغبار سيليس آزاد متبلور در اندازه قابل تنفس ايجاد ميشود . هم اكنون ميليونها نفر كارگر چه در كشورهاي در حال توسعه و چه در كشورهاي توسعه يافته در مواجهه با ذرات سيليس آزاد متبلور بوده ، در معرض خطر ابتلاء به اين بيماري قرار دارند . عليرغم همه اقدامات بكار گرفته شده در كنترل اين عامل زيان آور در محيطهاي كاري ، اين بيماري هنوز هم يك مشكل اساسي در سلامتي شاغلين در معرض ميباشد . از آنجائيكه تاكنون براي بيماري سيليكوزيس درمان موثري شناخته نشده است و در افراد مبتلاء حتي پس از دوري از مواجهه نيز پيشرفت بيماري ادامه مي يابد ، لذا تنها راه مبارزه با آن كنترل گرد و غبار موجود در محيط كار است .
طي ساليان متمادي ILO و WHO توجه خاصي در خصوص پيشگيري از بيماري سيليكوزيس داشته اند. لذا جهت ترويج يك برنامة جامع و همكاري بين المللي در اين عرصه, برنامة مشتركي توسط كميتة سلامت شغلي اين دو سازمان جهاني تحت عنوان حذف جهاني سيليكوزيس
(Global Program For Elimination Of Silicosis=GPES)
در آپريل 1995 پيشنهاد گرديد. هدف كوتاه مدت این برنامه جهانی كاهش دادن قابل توجه ميزان بروز اين بيماري تا سال 2010 ميلادي و هدف بلند مدت آن حذف كامل سيليكوزيس تا سال 2030 ميلادي می باشد.
متأسفانه این بیماری کشنده، بافت ریه را تخریب می‌کند و در صورت پیشرفت روند تخریب و ادامه مواجهه با گرد و غبار سیلیس، فرد به نارسایی تنفسی و ریوی پیشرفته دچار شده و در نهایت جان خواهد باخت. به این ترتیب تمام شاغلانی که با سیلیس سرو کار دارند و در کارخانه‌های سنگ کوبی، شیشه‌سازی و در معادن پر گرد و غبار فعالیت می‌کنند، به استخراخ سنگ و کانی‌های فلزی و غیر فلزی می‌پردازند، عقیق تراشان یا آنهایی که در فرآیند سند بلاست مشغول به کار هستند در معرض این بیماری خطرناک قرار دارند و در صورتی که ایمنی کافی و شرایط استاندارد را رعایت نکنند در معرض آسیب‌های غیر قابل جبران قرار می‌گیرند و ماسک های معمولی برای پیشگیری از این بیماری مناسب نمی باشند.
